خط دوم پررنگ

سلام نازنین مادر, دوباره من آمدم با دلی لبریز از حسرت نداشتنت, این ماه هم نیامدی و بر روی انتظارم خط قرمز نکشیدی,این بار هم بی بی چک یک خطه با خطی پررنگ دهن کجی میکند به دل بیقرار و منتظرم, تو باز هم نیامدی و انتظار تو را داشتن و در آغوش فشردنت دوساله شد و من نمیدانم چگونه باید تاب بیاورم این روزهای سخت و طاقت فرسای بی تو بودن را, دلم میخواهد بروم از اینجا, از این خانه, از این شهر, از این شلوغی فرار کنم . به جایی بروم که کسی نباشد, فقط من باشم و خدای من ... جایی که هیچ چشمی مرا نبیند و هیچ گوشی نشنود صدایم را تا من با خیالی راحت و آرام بدون ترس از اینکه مبادا خانه ی همسایه صدایم را بشنود رها کنم این بغض خفته در گلو را و فریاد بزنم درد و...

روز مادر که میشود به جای شادی غصه ها هجوم می آورند بسوی من و چنگ میزنند دل بیقرار مرا, روز مادر میرسد و آغوش من همچنان پراست از حسرت جای خالی تو نازنینم  غم و غصه هجوم می آورند اما من روی خوش بهشان نشان نمیدهم و آنها را از خود دور میکنم و چراغ امید را در دلم روشن میکنم که مبادا زشتی غصه ها چمبره بزند بردلم  به اشک اجازه ی باریدن میدهم و دلم را میسپارم به بهترین مادرعالم هستی و از ام الائمه طلب کمک میکنم. میدانم که بانوی خوبیها حواسش به دل بیتاب و بیقرار من, به آغوش خالی ولی پر از حسرت من نیز هست. میدانم که دارد میبیند آرزوی مادری ام را, میدانم که خیلی زود دستم را خواهدگرفت و یکی از فرشته های زیبای خدارا برایم هدیه می آو...